'Desinformatie', Deel 3: Het Arsenaal.

Wanneer het volledige potentieel van desinformatiebestrijding wordt gebruikt, voert men een informatieoorlog tegen de bevolking. Tijdens de coronacrisis werd vrijwel het complete arsenaal ingezet.

In de vorige twee delen over ‘desinformatie‘ is de achtergrond en de Nederlandse en multilaterale organisatiestructuur behandeld van propaganda en censuur. De artikelen beschrijven de desinformatie-operatie van de Rijksoverheid, die tijdens de coronacrisis tot volle wasdom kwam.

Tijdens de coronacrisis werd voor iedereen merkbaar hoe een propaganda- en censuurcampagne over de bevolking werd uitgestort, die veel verder ging dan alleen het betrekken van oude en nieuwe media.

De desinformatie-operatie bestond namelijk niet alleen uit het versterken van gewenste geluiden en het onderdrukken van onwelgevallige geluiden. De Nederlandse overheid maakte ook gebruik van onorthodoxe middelen om zo veel mogelijk dissidente geluiden te onderdrukken. De overheid mengde zich bijvoorbeeld in online discussies tussen burgers op Twitter, LinkedIn en Facebook en schakelde het OM en de Politie in om critici aan te pakken. De situatie werd versterkt door polariserende bestuurders. Het gevolg was dat burgers die zich kritisch uitten gecancelled, geïntimideerd en in sommige gevallen zelfs gearresteerd werden. Hierin speelde de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV) een leidende rol.

In een eerder artikel is uiteengezet hoe de terrorismewaakhond de macht naar zich toetrok in de coronatijd. In dit artikel komt de samensmelting van overheid, media, rechtspraak, OM, Defensie, Politie en de instituten op het gebied van narratiefsturing aan de orde.

Reguliere Media als steunpilaar van de overheid

Aan het begin van de coronacrisis werd door de overheid een stappenplan opgesteld om zogenaamde desinformatie te bestrijden. In dit plan werd gerefereerd aan diverse grote kranten en omroepen, die moesten dienen als ‘steunpilaar‘ van beleid.

Het begrip ‘steunpilaar‘ voor media die de perceptie van burgers nog onafhankelijk opereren, is zelfverklarend: de media die zich hebben ingelaten met de desinformatie-organisatie van de overheid, zijn sinds dat moment niet meer onafhankelijk.

De rol van steunpilaar, die de dagbladen vervulden werd goed zichtbaar wanneer er in de coronatijd nieuwsberichten verschenen die het overheidsbeleid ondersteunden. Zo staat in een artikel over het Red Team bijvoorbeeld beschreven dat een groepje van vier zelfbenoemde experts plotseling grote media aandacht kregen. Dit groepje kreeg vervolgens gelegenheid voor minimaal tweehonderd optredens in de media om alarmistische boodschappen over het coronavirus te verspreiden; het Red Team was de beleidsmakers goedgezind. De boodschappen van het Red Team ondersteunden namelijk het overheidsnarratief dat strenge maatregelen nodig waren. Diezelfde media plaatsten in deze periode nauwelijks geluiden van deskundigen met een minder alarmistische kijk op de zaken.

Desinformatie bestrijden: Techbedrijven inschakelen

In verschillende WOB-documenten is de betrokkenheid bij de ambtelijke desinformatie-organisatie van bekende techbedrijven zoals Meta (Facebook, Instagram), Google, Twitter en LinkedIn vastgesteld.

Niet alleen in Nederland was er een samenwerking tussen sociaalnetwerksites en zoekmachines en de overheid; Op een hoger politiek niveau werden de techbedrijven door de EU onder druk gezet om meer te doen tegen desinformatie, zo meldde de NCTV op 25 mei 2020.

Het Europees Centrum voor ziektepreventie en -bestrijding (ECDC) pleitte bijvoorbeeld in een presentatie dat het direct contact met social media platformen zou hebben om content te modereren.

Voorafgaand aan de vaccinatiecampagne werd op 25 november 2020 door de Europese ziektebestrijders wederom benadrukt dat zij in nauw contact wilden staan met de techbedrijven.

In dezelfde presentatie werden de contactpersonen per techbedrijf genoemd.

In de kennisupdate desinformatie die binnen de Nederlandse overheid rondging op 31 maart 2020, werd aangekondigd dat de techbedrijven gaan samenwerken met de Nederlandse overheid en gezondheidsautoriteiten om zogenaamde desinformatie tegen te gaan.

Twitter files: Techbedrijven wereldwijd ingezet door beleidsmakers

Uit een notitie van 31 maart 2020 blijkt dat techbedrijven op dat moment informatie onderdrukten die strijdig was met de geldende overheidsnarratieven. Dit betekent concreet dat onwelgevallige berichten niet of minder zichtbaar werden in bijvoorbeeld de zoekresultaten van Google. Op het discussieplatform Twitter of het sociaal medium Facebook werden onwelgevallige berichten onderdrukt zodat deze minder bereik kregen. In ambtelijk jargon heet dit: de viraliteit uit berichten halen.

In de vrijgegeven WOB-documenten zijn meerdere voorbeelden van gelijke strekking te vinden over methoden voor het onderdrukken of verwijderen van vermeende ‘desinformatie‘.

Zo kwam de Denktank Desinformatie (opererend onder VWS) al in september 2019 bij elkaar. Dit was drie maanden vóór de eerste coronapatiënt in China. De denktank kwam toen in actie om onwelgevallige berichten op social media te laten onderdrukken of verwijderen. Tegelijkertijd manipuleerde Google de zoekresultaten in opdracht van de denktank.

Kort na het aantreden van Elon Musk als directeur van Twitter, is een groot aantal onthullingen gedaan over hoe Twitter in de coronatijd werd gebruikt voor narratiefsturing. Uit de zogenaamde Twitter-files blijkt een vergelijkbare werkwijze op internationaal niveau als die binnen de Nederlandse landsgrenzen. Zo gaf FBI-agent Elvis Chan rechtstreeks opdracht aan Twitter om alle berichten over de bevindingen rond de laptop van Hunter Biden te onderdrukken.

Surveilleren van burgers op (social) media door Nederlandse Landmacht

Geruime tijd vóór het openbaren van de Twitter-files, verscheen een vroeg artikel van Daniel van der Tuin over burgersurveillance. Uit de reconstructie op basis van WOB-documenten valt op te maken hoe de Nederlandse overheid burgers surveilleerde: vanuit de centrale crisisorganisatie stuurde de NCTV hierbij het krijgsmachtonderdeel aan die de surveillancetaken uitvoerde. Dit was het Land Information Manouvre Centre (LIMC). Hiervoor bleek het LIMC noch de NCTV een juridische grondslag te hebben. Stelselmatig surveilleren mag namelijk alleen gericht bij gegronde verdenking van een misdrijf. En met een bevel van de Officier van Justitie. De instanties handelden dus buiten de wet.

Na publicatie van enkele artikelen in dagblad NRC, en de Kamervragen die over deze praktijken zijn gesteld, werd het krijgsmachtonderdeel LIMC in november 2020 opgeheven. De activiteiten gingen echter gewoon door binnen de desinformatie-organisatie.

De overheid zet Avatars en Trollen in tegen burgers

Een avatar ofwel alterego wordt op social media ingezet om te infiltreren in netwerken van burgers op social media. Op deze manier kunnen sentimenten worden opgespoord. Trollen zijn meestal ook alterego’s, maar niet in alle gevallen. Een trol is iemand die zich op social media begeeft om discussies op bijvoorbeeld Facebook of Twitter te beïnvloeden. Een belangrijk doel met deze ‘nepaccounts’ is om discussies te polariseren en burgers te provoceren.

Verschillende ministers hebben in Kamerdebatten ontkend dat er avatars of trollen zijn ingezet door de Nederlandse overheid. Er zijn hiervoor nu echter bewijzen gevonden in WOB-documenten en ook in artikelen van Dagblad NRC komt dit naar voren.

Uit WOB-documenten blijkt bijvoorbeeld dat men zich bij Defensie zorgen maakte dat de door haar ingezette avatars door middel van het IP-adres (unieke code van een internetgebruiker), waren te herleiden tot het Ministerie van Defensie.

Met de komst van de vaccins aan het eind van 2020, namen de activiteiten van de Denktank Desinformatie toe. Het onderdeel onder VWS had als doel om de vaccinatiebereidheid onder de bevolking te vergroten. De Denktank heeft de inzet van avatars in ieder geval overwogen. Of de groepering van het Ministerie van Volksgezondheid ook is overgegaan tot deze methode is (nog) niet aangetoond.

Ambtenaren zelf actief met debunken van desinformatie

Het ‘debunken‘ ofwel ontkrachten van ‘desinformatie’ gebeurde binnen de Denktank Desinformatie veelal door een select groepje ‘actievelingen‘. Deze actievelingen werden ondersteund door ‘experts‘.

Uit onderstaande mailwisseling blijkt dat een VWS-ambtenaar zich zelf ook met debunken van onwelgevallige informatie bezighield. Het expertisegebied van de betreffende ambtenaar en in welk verband hij of zij debunkte, wordt niet duidelijk uit de mail.

Er waren in de coronatijd ook mensen die niet direct aan de overheid verbonden waren, maar die wel een belang hadden bij het uitdragen van het overheidsnarratief. Bijvoorbeeld omdat zij onderzoeksubsidies gegund wilden krijgen, of omdat zij in het werkveld van vaccinaties actief waren. Ook deze groep belanghebbenden ontplooide veel debunk-activiteiten op social media en in de reguliere media. Hieraan werd in overheidsrapportages gerefereerd als ‘personen buiten de overheid‘ of ‘actievelingen‘. Dit blijkt uit een verslag van een oefening die is gedaan in het Directeurenoverleg Desinformatie.

De verschillende debunk-activiteiten kwamen steevast terug in de rapportages van de NCTV, zoals onderstaand voorbeeld.

Mensen die regelmatig op Twitter zitten, herkennen de debunk-activiteiten wellicht. Veelal werd het debunken door dezelfde personen uitgevoerd. Zij opereerden al dan niet in groepsverband.

Het ministerie van VWS hield ook de uitingen op social media bij van invloedrijke mensen uit het vaccincircuit en het OMT.

Het ministerie van Binnenlandse Zaken had voor de ‘debunkers‘ een appgroep opgericht. Hierin konden actievelingen reacties in groepsverband met elkaar voorbereiden, voordat zij op overheidskritische berichten reageerden. De desbetreffende medicus of burger raakte dan verzeild in een georganiseerd groepsgesprek met ‘debunkers‘. Het doel was dat de geattackeerde zich minder goed op de inhoud kon of wilde verdedigen.

Het georganiseerd debunken of tegenspreken van meningen, veroorzaakt twijfel en verwarring onder burgers. Het is dan ook een schadelijk wapen in de psychologische oorlogsvoering.

Verwijderen van accounts: Cancellen van burgers door de overheid.

Van veel mensen die zich kritisch uitspraken over het coronabeleid, is bekend dat hun social media account werd geblokkeerd of werd opgeheven. Dit gebeurde op alle grote platforms zoals Facebook, Twitter en Linkedin.

Het cancellen van accounts van burgers, Facebookgroepen en Youtube-kanalen gebeurde veelal op aangeven van de Corona Newsroom of de Denktank Desinformatie, zoals uit onderstaand WOB-document blijkt.

Andere voorbeelden zijn de Linkedin accounts van politici als Wybren van Haga en opiniepeiler Maurice de Hond die werden opgeschort, maar ook die van talloze minder bekende mensen die zich kritisch hadden uitgelaten. De maatschappelijke statuur speelde hierbij geen rol. Vooraanstaande artsen en wetenschappers zoals mede ontdekker van de mRNA-technologie, dokter Robert Malone, overkwamen deze vorm van het ontnemen van het vrije woord.

De inzet van Factcheckers

Een ander middel uit het arsenaal van de bestrijding van ‘desinformatie‘, is de inzet van wat men noemt ‘factcheckers‘. Deze organisaties zijn vaak verbonden aan mediabedrijven met een vertrouwde naam.

Tijdens de coronacrisis kwamen ‘factcheckers‘ als verdedigingslinie in actie wanneer een onwelgevallig nieuwsbericht via social media een groot bereik had en soms zelfs de reguliere media had bereikt.

Omdat de factcheckers zelf waarschijnlijk ook worstelden met de waarheid, of sommige zaken eenvoudigweg nog niet bekend konden zijn, is een groot aantal factchecks enige tijd later onwaar gebleken. Enkele voorbeelden hiervan zijn hieronder weergegeven.

Organisaties die zich voordoen als ‘factcheckers’ konden zich ook laten certificeren via het ‘International Fact-Checking Network‘.

Google werkte vanaf het begin van de coronatijd samen met vrijwel alle wereldwijde overheden en internationale gezondheidsorganisaties. Uit onderstaande mail, die gericht was aan de Nederlandse desinformatie-organisatie, blijkt dat Google ook financiële middelen beschikbaar stelde; factcheckers werden betaald, er werd een fonds voor journalisten opgezet en nieuwspartners kregen gratis advertentieruimte.

Twitter doneerde ook één miljoen dollar aan journalistieke fondsen en aan newsrooms. Het is nog niet duidelijk wie in Nederland gelden aan deze fondsen hebben onttrokken.

Influencers om boodschap te verkondigen

Voor zowel social media als in de reguliere media zijn bekende Nederlanders door de Nederlandse overheid ingehuurd om de gewenste boodschap te verkondigen. Eerder werd bijvoorbeeld bekend dat Famke Louise, Ali B en Rapper Boef in een campagne vooral de jeugd moesten aanspreken om zich aan de coronamaatregelen te houden.

In scène werd gezet dat Rapper Boef iemand van 16 jaar had gesproken die vanwege het coronavirus op de IC had gelegen. Uit een NICE rapportage van een jaar later bleek echter dat er tot dan toe twee mensen van jonger dan 18 jaar op de IC waren beland. De jeugd die men probeerde te beïnvloeden met deze campagne, heeft dus een vertekend beeld gekregen van het risicoprofiel dat Covid-19 had voor jonge mensen.

Tijdens de vaccinatiecampagne is ook gebruik gemaakt van influencers in de campagne: ‘Ik stroop mijn mouw op‘.

Intimidatie als krachtig wapen

Het NRC Handelsblad, tegenwoordig Dagblad NRC, heeft eerder enkele artikelen geschreven over de NCTV. Op 9 april 2021 verscheen bijvoorbeeld het artikel ‘Onmin en uitglijders bij de club die het land moet beschermen‘. Dit artikel geeft een goed inkijkje in de werkwijze en sfeer binnen de organisatie. Zo wilde voormalig NCTV-chef Paul Abels op het laatste moment nog enkele zinnen geredigeerd zien in het artikel. Toen de NRC-journalisten dit weigerden, vielen hen enkele dreigementen ten deel. Abels verzekerde de journalisten dat het hem als oud-inlichtingenman weinig moeite zou kosten om de identiteit van de bronnen van de journalisten te achterhalen. Omwille van de veiligheid van deze bronnen van de journalisten, ‘zou het beter zijn’ om bepaalde fragmenten uit de tekst te verwijderen, stelde Abels.

De signatuur van deze handelswijze was ook zichtbaar voor mensen die zich op internetplatforms zoals Twitter begaven en daar boodschappen verkondigden die ingingen tegen de overheidsnarratieven.

Intimidatie door inzet Politie

Verschillende Nederlanders die op Twitter een groot bereik hadden (dat wil zeggen: veel volgers), hebben aan den lijve ondervonden wat er kan gebeuren wanneer zij een voor de overheid onwelgevallige mening hadden; zij kregen de politie aan de deur vanwege hun uitingen op sociale media. Hen werd verzocht om zich in de toekomst niet meer over bepaalde onderwerpen op de getoonde wijze uit te laten.

In de zomer van 2022 is zelfs een Nederlandse arts gearresteerd en enkele dagen gevangen gezet als gevolg van zijn uitingen op Twitter, zonder dat er sprake was van een strafbaar feit. Hij is dan ook niet vervolgd. Er was simpelweg geen juridische grondslag voor zijn aanhouding. Gedurende zijn detentie is zijn familie volledig in het ongewisse gelaten door de Nederlandse autoriteiten.

Intimidatie door inzet van de instanties

Wanneer kritische burgers door hun inhoudelijke kennis aanzien hadden in de coronatijd, zoals artsen, dan kregen ze in sommige gevallen politie aan de deur. Maar zij werden ook op andere manieren geïntimideerd. Uit onderstaande rapportage blijkt bijvoorbeeld dat de NCTV, die alle instanties onder aansturing had, de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) op artsen met een onwelgevallige mening afstuurde.

Dit overkwam verschillende artsen; zij kregen bijvoorbeeld een intimiderende brief van de inspectiedienst. De onderstaande brief, waarin ook subtiel aan de BIG-registratie werd gerefereerd, is daar een voorbeeld van.

Uit recent vrijgegeven WOB-documenten blijkt dat de IGJ zelf ook onderdeel was van de Denktank Desinformatie en dat zij op artsen werd afgestuurd die een onwelgevallige mening hadden geuit.

Intimidatie door werkgevers te benaderen

Wanneer een arts niet inbond na verschillende intimidatiepogingen, schroomden de mensen uit het circuit van debunkers, avatars, trollen en belanghebbenden niet om persoonlijk contact op te nemen met de werkgever van de arts of met de inspectiedienst. Wanneer zij een werkgever hadden ingeseind, werd hierover regelmatig openbaar gecommuniceerd door de betreffende trollen op social media.

Naast een naargeestige sfeer die deze aanpak op social media platformen met zich meebracht, deed dit fenomeen denken aan de verraderscultuur die sommigen van ons nog kennen van de tactieken die de NSB er tijdens de Tweede Wereldoorlog op nahield. Het is ook vergelijkbaar met Stasi-tactieken in de voormalige DDR.

Intimidatie door doxing

Doxing is het openbaren van privacygevoelige gegevens van iemand, zonder dat daar toestemming voor is gegeven door die persoon. Op internet maken veel mensen niet hun volledige persoonsgegevens kenbaar. Op social media platforms is het zelfs vrij gebruikelijk dat mensen onder pseudoniem werken om verschillende redenen. In tijden van grote polarisatie zoals tijdens de coronacrisis, kwam het gebruik van pseudoniemen veel voor.

Kritische mensen die onder pseudoniem werkten, overkwam het regelmatig dat hun persoonsgegevens online werden verspreid door de mensen uit het eerder genoemde debunk-circuit. Het is nog niet helemaal duidelijk hoe de debunkers achter de persoonsgegevens kwamen. Het valt niet uit te sluiten dat zij gebruik maken van connecties met de diensten. In sommige gevallen werd zelfs naast het doxing de goede naam van slachtoffers in diskrediet gebracht. Hiermee beoogde het netwerk van debunkers zo veel mogelijk schade aan te richten in het (zakelijke) netwerk van het slachtoffer.

Sinds 2021 is wetgeving in de maak die doxing strafbaar moet stellen. De voornaamste reden hiervoor is dat persoonsgegevens van ambtenaren of politieagenten wel eens door kwaadwillenden op internet werden gezet. Deze wetgeving lag in de coronatijd, in tegenstelling tot alle coronawetten, vrijwel stil.

Ondanks het feit dat doxing nog niet officieel strafbaar is, blijft het crimineel gedrag. Zeker wanneer het als doel heeft om iemand te intimideren.

Geen toetsingskaders voor wát ‘desinformatie‘ is

Nergens in de WOB-documenten of op de site van de Rijksoverheid is aangetroffen wat de toetsingskaders zijn voor hetgeen dat desinformatie zou moeten onderscheiden van informatie. Over de toegepaste methoden bij het identificeren van desinformatie, welke instanties dit uitvoeren en de onafhankelijkheid ervan, is evenmin iets te vinden. Er zijn dus geen checks & balances voor het vaststellen van desinformatie.

Wanneer juiste informatie ten onrechte als ‘desinformatie‘ wordt geclassificeerd, werkt dit minstens even ondermijnend voor een democratische rechtsstaat als desinformatie zelf. Het identificeren van (des)informatie is dus een uiterst precair proces dat nauwkeurig zou moeten worden gevolgd. Hier is echter in praktijk geen sprake van. Het categoriseren van ‘desinformatie‘ is hiermee een arbitrair begrip.

Ter illustratie: Er werd door de autoriteiten veel belang gehecht aan vaccineren. Maar wanneer iemand op social media aandacht vroeg voor bijvoorbeeld het Russische Sputnik vaccin, dan werd dit eveneens als bedreigende informatie gezien door de Nederlandse overheid. Het is nog niet duidelijk wat de motivatie hiervoor was. Het lijkt er sterk op dat de Denktank Desinformatie zich richtte op positieve berichtgeving over uitsluitend vaccins die door Pfizer, Moderna, Janssen en AstraZeneca werden geproduceerd.

Toepassen van omstreden BDM methode door Nederlandse overheid

De Behavioural Dynamics Methodology (BDM) is de omstreden wijze waarop psychologische oorlogsvoering wordt uitgeoefend tegen de burgerbevolking in vijandelijk gebied. Binnen de Koninklijke Landmacht houdt het Korps Commandotroepen zich bezig met het doorontwikkelen van deze methodiek.

Op buitenlandse missies in Mali, Afghanistan en op Curaçao zijn eerder BDM-projecten uitgevoerd. BDM moet ondanks dat het geen dodelijk wapen is, zeker beschouwd worden als een gevaarlijk wapen. In het Engels wordt de methode als ´military grade’ geduid. Een publicatie naar aanleiding van een WOB-verzoek, geeft een goed inzicht in het BDM-wapen.

Bij BDM start men met een grondige analyse van de bevolking door middel van interviews, enquêtes en onderzoek naar tradities, religie, sociaal-economische factoren, demografie en nog een aantal kenmerken. Dit onderzoek geeft inzicht in de drijfveren, ambities en verlangens van de burgers.

Het doel van BDM is het beïnvloeden van het gedrag van de bevolking. Dit gaat volgens een cyclisch proces, waarbij analyses worden opgevolgd door adviezen, ingrepen en evaluaties van de effecten die de ingrepen op het gedrag hebben gehad. De ingrepen bestaan in veel gevallen uit communicatiestrategieën en campagnes die zijn gebaseerd op narratieven.

De meest kansrijke narratieven implementeert men in de strategie, om de gewenste gedragsverandering bij de bevolking te bewerkstelligen. De gedragsverandering wordt vervolgens weer gemeten en geanalyseerd.

Gedurende het hele proces wordt de bevolking nauwlettend geobserveerd en gesurveilleerd. Dit vindt plaats op internet, maar ook door analyse van het gedrag in het dagelijks leven. De uitingen en het gedrag van burgers worden hierbij geobserveerd en geduid.

De vijf fasen van BDM met gedragsverandering als doel, zijn:

1. Strategische Campagne Planning: selectie van doelgroepen;

2. Doelgroep analyse: Hier vindt surveillance van burgers plaats en wordt een analyse per doelgroep gemaakt;

3. Campagne Interventie Strategie: Per doelgroep wordt een interventiestrategie opgesteld;

4. Interventie (stratcom, propaganda)

5. Meting van de effectiviteit

In onderstaand schema zijn de vijf fasen van de BDM-methode geduid, vertaald en gekoppeld aan enkele activiteiten die de Nederlandse crisisorganisatie tijdens de coronacrisis heeft ontplooid.

Uit de vrijgegeven WOB-documenten tekent zich een beeld af waaruit blijkt dat de BDM-methode is toegepast op de Nederlandse burgerbevolking. In de voorbereiding van de massale vaccinatiecampagne werd de Nederlandse bevolking aan het einde van 2020 ingedeeld in verschillende doelgroepen.

Per doelgroep werd een ‘Target Audience Analysis’ gemaakt, om de strategie daar vervolgens op toe te spitsen. Hier worden dus fase 2 en 3 van BDM zichtbaar. Voor bepaalde doelgroepen werd de inzet van ‘witte jassen‘ overwogen. Hiermee werden artsen bedoeld. Zij genieten bij bepaalde groepen een groot vertrouwen en op deze manier zou de boodschap om je te laten vaccineren, goed overkomen, was de strategie.

Een ander voorbeeld is de Corona Gedragsunit, die speciaal werd opgezet met als doel om de effecten van de interventies (fase 4) en campagnes (fase 3) te meten.

Zoals bekend werden mondkapjes niet verplicht gesteld om verspreiding van het virus tegen te gaan, maar om gedragsbeïnvloeding te bewerkstelligen. De Corona Gedragsunit ging de effecten op het gedrag vervolgens meten.

Compliance aan de maatregelen ofwel gehoorzaamheid aan het beleid moest meetbaar worden voor de overheid. Uit onderstaande mailwisseling blijkt dat experts hier zelf mee worstelden.

De effectiviteit werd in Fase 5 (Measure of Effectiveness) aan de NCTV gerapporteerd.

De rapportages werden in de hoogste echelons van de organisaties besproken.

In de NKC-rapportages werden alle maatregelen en communicatie zorgvuldig geëvalueerd op hun effectiviteit, om vervolgens weer als basis voor nieuwe analyses en campagnes te dienen.

5th generation warfare: Robert Malone

De Amerikaanse viroloog en immunoloog Robert Malone heeft een grondig artikel geschreven over de voorgaande onderwerpen. Het is getiteld ‘Welcome to Fifth Gen (Information) Warfare‘ en beschrijftde toepassing van ‘military grade‘ wapens tegen de burgerbevolking. Het artikel bevestigt dat de internationale organisatie een vergelijkbare aanpak hanteerde bijde coronacrisis. De overeenkomsten met de Nederlandse aanpak zijn treffend.

Het artikel van Malone verdient vanwege zijn kwaliteit een referentie in deze separate paragraaf.

Observaties naar aanleiding van dit WOB-onderzoek

• Alle media- en techbedrijven waren onderdeel van de crisisstructuur;

• Berichten van burgers met onwelgevallige uitingen werden in opdracht van de overheid door de techbedrijven onderdrukt;

• Berichten van burgers met onwelgevallige uitingen werden in opdracht van de overheid door de techbedrijven verwijderd;

• Accounts van burgers met onwelgevallige uitingen werden in opdracht van de overheid door de techbedrijven verwijderd;

• Er vond verregaande online burgersurveillance plaats;

• Kritische burgers met bereik op social media werden online, door instanties en Politie en OM geïntimideerd;

• Factcheckers stonden onder invloed van de techbedrijven en daarmee de overheid;

• Influencers zijn ingezet om specifieke doelgroepen te beïnvloeden met vertekende informatie voor propagandadoeleinden;

• Er zijn geen toetsingskaders of checks & balances bij het bepalen van wat ‘desinformatie‘ is;

• BDM is toegepast op de burgerbevolking. Het betreft een military grade wapen;

Om de hele Desinformatie organisatie hangt een sfeer van psychologische oorlogsvoering gecombineerd met intimidatie en schendingen van burgerrechten. Dit alles wordt gecoördineerd door de NCTV, een organisatie die rechtstreeks aan de minister van Justitie en Veiligheid (J&V) rapporteert. Gezien de internationale banden en gelijkschakeling in werkwijze met een groot aantal landen, rijst de vraag in hoeverre de minister van J&V onze terrorismewaakhond onder controle heeft.

In deel 1 van dit drieluik werd geopend met de stelling dat de overheid met de bestrijding van ‘desinformatie’, het beschermen van de democratie voor ogen heeft. Als afsluiting van dit laatste deel kan worden geconcludeerd dat de werkelijke bedreiging van de democratie is gelegen in een inlichtingendienst die met haar gemandateerde tentakels in alle pilaren van de Trias Politica invloed uitoefent. Dit gaat gepaard met onoorbare praktijken en schendingen van meerdere wetten.

Dit was voorlopig het laatste deel in een drieluik over hoe onze overheid een psychologische oorlog voert tegen de burger.

Deel 1 beschrijft de achtergrond en context.

Deel 2 beschrijft de organisatie