Intimideren van artsen door de IGJ

Tijdens de coronacrisis zijn artsen die patiënten behandelden op een manier die niet strookte met het advies van de officiële instanties, opgejaagd, geïntimideerd en monddood gemaakt.

Uit WOB-documenten blijkt dat door onze overheid tijdens de coronacrisis werd gestuurd op narratieven. Artsen genieten een groot vertrouwen bij het publiek. Wanneer artsen handelden in strijd met het geldende narratief, kregen zij de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) op zich af gestuurd. Dit was het geval bij medische behandelingen, het volgen van voorschriften maar ook bij online uitingen. Wanneer de IGJ een arts vermanend benaderde, ging hier een groot intimiderend effect van uit.

Off-label voorschrijven van HCQ verboden

In een vroeg stadium van de coronacrisis was men naarstig op zoek naar medicatie die zou kunnen helpen tegen een ernstig verloop van Covid-19 bij patiënten. Artsen die zelf onderzoek deden, kwamen al snel op het middel hydroxychloroquine (HCQ) dat in combinatie met zink en een antibioticum als vroegbehandeling kon worden ingezet. Deze methode staat ook wel bekend als het Zelenko-protocol. Uit WOB-documenten blijkt dat de overheid aanvankelijk interesse had in HCQ. Toen huisarts Rob Elens gewag maakte van het succes dat hij met het middel had geboekt, gebeurden er onverklaarbare zaken. Rob Elens kreeg de IGJ op zich afgestuurd en kreeg vervolgens hoge boetes opgelegd.

Uit een email van het ministerie van VWS blijkt dat minister Hugo de Jonge zich persoonlijk bemoeide met het najagen van Rob Elens door de IGJ.

De gronden waarop Elens werd nagejaagd waren uitermate dubieus. HCQ is een 50 jaar oud malariamiddel met weinig bijwerkingen en bovendien patentvrij, dus goedkoop.

Uit een verslag van 30 juni 2020 van de Directie Bestuurlijke en Politieke zaken blijkt dat de vorderingen in de zaak tegen huisarts Elens tot in hoog ambtelijke kringen werd gevolgd.

Minister Tamara van Ark van Medische Zorg en Sport heeft in een overleg van Curestaf op 6 juli 2020 aan IGJ verzocht om alvast voorbereidingen te treffen voor een volgende stap tegen huisarts Elens.

Politiek spel: Selectief off-label voorschrijven van medicijnen

Het off-label voorschrijven van medicijnen betekent dat een medicijn wordt toegepast voor een andere ziekte dan waarvoor het een markttoelating heeft gekregen. Dit is normaal gesproken onder voorwaarden toegestaan en komt vaak voor. Uit WOB-documenten blijkt dat dit tijdens de coronacrisis ook gebeurde met het middel remdesivir. De IGJ stond dit middel toe voor off-label gebruik, ondanks dat de werking ervan niet was aangetoond en het niet patentvrij was. Remdesivir was ook duurder dan HCQ.

Uit een vergaderverslag van 4 mei 2020 blijkt dat ambtenaren spraken van een ‘politiek spel‘.

Chloroquine is verwant aan HCQ. Het was een politiek spel om gebruik van het ene medicijn wel off-label toe te staan en van het andere niet, terwijl van beide de werking onvoldoende was aangetoond.

In oktober 2020 is het off label gebruik van remdesivir eveneens gestopt.

Vaccins worden ook off-label gebruikt

Off-label voorschrijven van sommige medicijnen voor Covid-19 is dus verboden, maar dit geldt niet voor de vaccins. Zo heeft Pfizer alleen een goedkeuring voor actieve immunisatie, en dus niet voor het gebruik dat dient om verspreiding van het virus te voorkomen.

Aan het begin van de vaccinatiecampagne werden vooral jonge mensen die zelf niets te vrezen hebben van het coronavirus, aangemoedigd om de prik voor een ander te nemen. Dit is expliciet reclame voor het off-label gebruik van een medicijn.

Uit eerder WOB-onderzoek is gebleken dat de Nederlandse overheid eind 2020 al wist dat de vaccins niet zouden voorkomen dat het virus werd overgedragen.

IGJ had nooit eerder arts beboet voor off-label voorschrijven van medicijnen

Uit Kamervragen blijkt dat het niet eerder sinds het bestaan van de IGJ is voorgekomen dat artsen zijn beboet door de IGJ voor het off-label voorschrijven van medicijnen. Waarom dit wel gebeurde in de coronacrisis is onbekend.

IGJ gaat door met artsen beboeten

Op 17 oktober 2022 publiceerde de IGJ op haar website en social media dat zij 16 artsen in de periode tussen juli en oktober van 2022 heeft beboet voor het off-label voorschrijven van HCQ of ivermectine aan coronapatiënten. De hoogste boete die de IGJ in deze zaken heeft opgelegd bedraagt bijna € 13.000 aan een arts die deze medicijnen zo’n 150 keer heeft voorgeschreven. 

Niet alle artsen laten het hierbij zitten. Op 19 oktober 2022 vond de rechtszaak plaats tussen de huisarts Jan Vingerhoets en de IGJ. Vingerhoets had zijn patiënten behandeld met het middel ivermectine, waarvoor hij een boete van € 3.000 kreeg opgelegd. Zijn patiënten hadden zelf om het geneesmiddel gevraagd. Ivermectine is en medicijn dat volgens inmiddels 185 studies zeer succesvol en veilig kan worden toegepast bij coronapatiënten.

In zijn verweer pleitte huisarts Vingerhoets dat hij ‘in een conflict van plicht was gemanoeuvreerd tussen de wet en zijn eed als arts‘.

Artsen die ontheffingsformulier voor mondkapjes verstrekten nagejaagd door IGJ

Toen de mondkapjesplicht werd geïntroduceerd, stuitte dit op veel weerstand onder de bevolking. Er was geen wetenschappelijke onderbouwing dat mondkapjes zouden helpen bij het bestrijden van het virus. Bovendien droegen de maskertjes niet bij aan de gedragsverandering die de overheid er mee voor ogen had.

Mensen die geen mondkapje konden dragen om bijvoorbeeld een medische reden, konden een ontheffingsformulier laten opstellen door artsen. Dit werd dan ook regelmatig gedaan.

Uit een email die is gevonden in de WOB-documenten blijkt dat men in een stuurgroep overleg heeft besproken dat de IGJ twee artsen zou hebben benaderd, omdat zij artsenverklaringen hadden uitgegeven met ontheffing voor het dragen van een mondkapje. Als mogelijke vervolgactie werd bij dit overleg een tuchtzaak genoemd. Dit ging om psychiater Tillema-Schoon en huisarts Berkelaar.

De IGJ wilde graag een lijst met namen van artsen ontvangen die dergelijke verklaringen uitgaven, zodat zij effectiever haar werk kon doen.

Informed consent bij vaccinatie dreef minister de Jonge tot waanzin

Huisarts Ramdas uit Lelystad kwam in mei 2021 in het nieuws omdat hij zijn patiënten een informed consent-formulier liet ondertekenen alvorens hij de coronainjectie toediende. Uit een rechtszaak van de stichting Viruswaarheid tegen de staat, bleek na een pleidooi van de Landsadvocaat dat degene die de injectie toedient, verantwoordelijkheid draagt. Toen de patiënt dit formulier niet wilde ondertekenen, verwees de arts in kwestie deze patiënt door naar een andere arts die de injectie zonder informed consent wilde toedienen.

Informed Consent moet de patiënt beschermen tegen een medische ingreep waarvan hij of zij de gevolgen onvoldoende kan overzien. Het is ontstaan naar aanleiding van de praktijken van de Nazi-arts Jozef Mengele die gedurende de Tweede Wereldoorlog allerlei medische experimenten op zijn  gevangenen in vernietigingskamp Auschwitz uitvoerde. Huisarts Ramdas handelde dus conform zijn artseneed en artikel 1 van de Code van Neurenberg. Uit eerder WOB-onderzoek is gebleken dat voor het gebruik van de coronavaccins op kwetsbare groepen, diverse onderzoeken werden voorbereid.

De werkwijze van huisarts Ramdas is naar alle waarschijnlijkheid door één van zijn collegae gemeld bij de IGJ, waarna het onder de aandacht van minister Hugo de Jonge kwam.

Uit een vrijgegeven WOB-document blijkt dat Hugo de Jonge als gevolg hiervan rechtstreeks aan de IGJ vroeg ‘hoe zo’n huisarts kan worden aangesproken’, en of het niet inenten zonder getekend informed consentformulier een ‘eigenstandige reden is voor een tuchtzaak’ tegen huisarts Ramdas. Uit het antwoord van de IGJ blijkt dat er niet direct harde actie tegen Ramdas kon worden ondernomen.

De antwoorden van de IGJ zinden Hugo de Jonge niet, waarop hij een emotioneel geladen e-mail naar zijn ambtenaren stuurde. Op dwingende toon schreef hij dat hij om tafel wilde met de IGJ, om te bespreken of alle mogelijke middelen werden ingezet tegen huisarts Ramdas. Op deze manier omgaan met vaccineren, zou de vaccinatiebereidheid volgens de Jonge namelijk ondermijnen. Het hele repertoire moest volgens de minister ‘full force’ tegen de huisarts worden ingezet. De Jonge vroeg zich af of Ramdas überhaupt nog zijn beroep mocht uitoefenen.

Uit het voorgaande blijkt wederom dat de IGJ niet onafhankelijk opereerde, maar onder rechtstreekse aansturing stond van de minister van VWS.

IGJ intimideerde kritische artsen op grond van uitingen op internet

Uit eerdere WOB-onthullingen blijkt dat de overheid zich gedurende de coronacrisis intensief heeft beziggehouden met online surveillance. Sentimenten onder de bevolking werden met diverse technieken nauwlettend gemonitord en beïnvloed.

Artsen genieten veel vertrouwen onder de burgers, waardoor de mening van een arts die strijdig is met het overheidsnarratief door de overheid als schadelijk wordt beschouwd. Het ministerie van VWS heeft hiervoor de ‘Denktank Desinformatie‘ opgericht. Dit team bestaat uit 35 experts en vrijwilligers en kwam voort uit de Vaccinatiealliantie. De Denktank hield zich bezig met het bestrijden van informatie die de vaccinatiebereidheid zou bedreigen, of in het algemeen strijdig is met diverse overheidsnarratieven.

Dit ondervond onder andere huisarts van Veen die zich op internet kritisch had uitgelaten over de Nederlandse vaccinatiestrategie. Op Twitter had zij vraagtekens gezet bij de ethische aspecten van de inzet van mobiele prikbussen.

Als gevolg van haar uitingen, kreeg huisarts van Veen een intimiderende brief van de IGJ. Hierin werd subtiel gerefereerd aan haar BIG-registratie.

Conclusies naar aanleiding van dit WOB-onderzoek

• Artsen zijn beboet voor het off label voorschrijven van medicijnen, terwijl het off-label gebruik van andere medicijnen wel was toegestaan;

• De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd is geen onafhankelijk opererende inspectiedienst, maar wordt rechtstreeks door de ministers van VWS en MZS aangestuurd;

• De overheid heeft diverse instanties ingezet als instrument voor politieke keuzes;

• Onze veiligheidsdiensten zijn ingezet tegen artsen;

• Een angstcultuur van verklikken heerste onder artsen;

• Of de strijd van de overheid tegen off-label medicijngebruik gerelateerd is aan de destijds voorwaardelijke martkttoelating van de vaccins, is niet bekend.